Annapurna circuit

Door; Sjoerd en Talitha (vooral Sjoerd eigenlijk 😉)

Lang verslag deze keer. Veel leesplezier, maar...als je geen geduld hebt alles te lezen; er staan ook genoeg nieuwe foto's op ons profiel. 

Dag 1: om 6.30 vertrokken met de bus vanuit Pokhara (800m) naar Besisahar. Onze onnodige spullen hebben we achter gelaten in het hostel, waar we ze na de trek weer kunnen ophalen. Aangekomen in Besisahar kwamen we erachter dat onze vergunningen niet in orde waren, gelukkig konden we dat daar nog regelen. Na een volgende busrit van een uur over een weg die eigenlijk geen weg te noemen was (zat vol gaten, kuilen, en afentoe een rivier) komen we aan in Khudi (790m). In Khudi blijven we slapen, ook kiezen we hier voor het eerst tijdens onze reis een verblijf ter plekke uit. Dit ging allemaal prima.

Dag 2: Vanuit Khudi gaan we naar Siurung (1850m), een dorpje dat 1000 meter hoger ligt. We vertrekken 's ochtends vroeg en zien de dorpjes wakker worden. Halverwege stoppen we in Dhagai om te lunchen. Hier worden we uitgenodigd bij een gezin om te eten, terwijl het eten klaar gemaakt worden kunnen we zelfs even op bed liggen. De lunch is Dal Baht, een Nepalees gerecht dat bestaat uit (heel erg veel) rijst, aardappels, groente, en linzensoep. Heel goed krachtvoer dus om op te lopen. Als je bord leeg is krijg je ook meteen een gratis re-fill. Met een goedgevulde maag lopen we verder naar Siurung waar we eind van de middag aankomen. Hier zoeken we ook ter plekke weer een plek om te slapen uit en belanden bij een familie. Na 8.5 uur lopen eten we 's avonds weer veel Dal Baht.

Dag 3: Vanaf Siurung lopen we naar Syange (1100m), wat een stukje lager ligt dan Siurung. Volgens de eigenaar van het guesthouse waar we sliepen is dit ongeveer 3 uur lopen. Na een paar keer verkeerd lopen, en een Europees in plaats van Nepalees tempo aan te houden, komen we 5.5 uur later aan in Syange. We zijn moe en besluiten hier te slapen in plaats van verder te lopen. Hier trakeren we ons zelf ook op wat Nepalese appeltaart.

Dag 4: We beginnen te wennen aan het vroege opstaan en staan vandaag om 5:30 op. We willen elke dag vroeg lopen zodat het nog lekker rustig onderweg is en we op tijd aankomen op onze bestemming. Iets na 6:00 zitten we aan het een groot ontbijt, we hebben allebei twee gerechten besteld. Het lopen gaat stukken beter dan gisteren, mede dankzij het ontbijt hebben we het idee dat we wel de hele dag door kunnen lopen. Dat doen we dan ook, onze planning gooien we om. We waren eerst van plan in Tal (1700m) te overnachten, nu lopen we er in één keer naar toe en lunchen hier, waarna we 2 uur doorlopen naar een volgend dorpje, Karte (1850m). Na de lunch regent het voor het eerst tijdens de tocht, en gebruiken we onze regenjassen voor het eerst.

Dag 5: Vandaag gaan we de hoogte in, we lopen naar chame (2650m). Hier begint het ook kouder te worden. 's Middags komen we net op tijd aan bij ons guesthouse, een uur later begint het te regenen tot laat op de avond. Op onze kamer is het koud 's nachts, dus we vragen twee dekens om onder te slapen.

Dag 6: We vertrekken naar Pisang (3300m). Onderweg zien we de hoge toppen met sneeuw van de Himalaya van dichtbij. 's Ochtends is het koud en lopen we voor het eerst met handschoenen aan. De omgeving wordt steeds mooier. Aangekomen in Pisang verblijven we in een hotel wat dit jaar gebouwd lijkt te zijn. We hebben een kamer met uitzicht op Annapurna 2 & 4, beiden bergen hoger dan 7500 meter. We merken ook voor het eerst wat van de hoogte, we zijn soms wat kortademiger en je wordt wat sneller moe.

Dag 7: Vandaag nemen we een route die eerst flink stijgt tot 3650 m uiteindelijk eindigt in Manang (3550m). We vertrekken rond 6:45 en na ongeveer een uur begint de stijging. Het is zwaar, maar als we rustig lopen is het goed te doen. Rond 11 uur komen we ergens in the middle of nowhere een klein kraampje tegen met heerlijke broodjes. We besluiten er twee verschillende te kopen. Omdat de broodjes zo lekker zijn en we eigenlijk beiden veel trek hebben kopen we er nog twee. Goede beslissing, want het dorpje waar we van plan waren te lunchen was uitgestorven, verlaten huizen en restaurants. Rond 1 uur komt een onverwachte zware stijging,  die eindigt op 3800 m. Hoger dan gepland dus. Eenmaal een stuk gedaald, komen we bijna aan in Manang. Daar komen we een jongen tegen dat alle guesthouses vol zitten. We besluiten in Brakha (3450m), een dorpje eerder te gaan slapen. We merken allebei dat we last krijgen van hoogteziekte symptomen. Deze ziekte wordt veroorzaakt door zuurstofvermindering in de lucht doordat we steeds hoger komen. We hebben hoofdpijn, geen eetlust en Talitha was misselijk. Hiervoor hebben we medicijnen uit NL mee. De medicijnen beginnen snel te werken , we krijgen ook weer onze eetlust terug en kunnen genoeg avondeten. Wat belangrijk is na een lange dag hiken (uiteindelijk 9 uur). Door de medicijnen verandert o.a. ook je smaak. Sjoerd bestelt cola bij z'n eten en dit proeft als hele oude cola, uiteindelijk blijkt dat dus door de medicijnen te komen.

Dag 8: We besluiten preventief de hoogteziekte medicijnen te slikken. Vandaag gaan we naar Manang (3550m), het dorpje waar we de vorige nacht wilden slapen. We vertrekken half 9, het is maar 30 min lopen. Omdat we zo vroeg zijn vinden we al snel een hostel. Dit is onze rustdag, we doen alleen een stijgende hike van een uur naar een viewpoint, om onze lichaam te laten wennen aan de hogere hoogte voor de volgende dag. Manang zelf is een van de grotere dorpjes in de regio, er is zelfs een soort bioscoop. Waar je wel je jas en thermokleding aan moet houden door de kou.

Dag 9: Na onze rustdag in Manang stijgen we vandaag verder naar Yakarkha (4050m). Dit betekent dat we vandaag voor het eerst boven de 4000 m komen. De dag begint met een klim waar we meteen de hoogte merken, we zijn veel sneller uitgeput dan normaal, en staan al snel te hijgen. Onderweg komen we paarden volgeladen met spullen voor het volgende dorp tegen, scooters en jeeps kunnen hier niet komen dus worden spullen op de ouderwetse manier vervoerd. Na iets meer dan 4 uur lopen komen we op tijd aan in yakarkha en lunchen hier met Nepalese pizza.

Dag 10: Vandaag vertrekken we weer op tijd naar het volgende dorpje, Thorung Pedi (4550m). De afstand is kort en we zijn er in iets meer dan 3 uur. We kiezen een hotel (eigenlijk een soort grote houte hut) en lunchen hier. Later op de middag komen er meer mensen naar dit hotel, het hotel was al snel vol dus de enige optie die ze nog overhebben is overnachten in de eetzaal. Doordat het zo vol is zijn er geen extra dekens meer over, waardoor we voor het eerst gebruik maken van onze slaapzak die we de hele tijd hebben mee gesjouwd. Morgenochtend vertrekken we naar het hoogste punt van de tocht, de Thorung La pas op 5416 meter hoogte.

Dag 11: 'DE' dag is aangebroken vandaag, we gaan de pas over. We staan om 3:20 op en zitten om 4 uur aan het ontbijt. Het is belangrijk vroeg te vertrekken want later op de dag kan het hard gaan waaien op de pas. Voordat we vertrekken willen we water filteren voor onderweg, het grootste deel van het water is bevroren dus dit is lastiger dan gedacht. Samen met wat lokale gidsen zijn we de eerste die vertrekken vanuit ons 'hotel'. Het eerste uur van de tocht zijn we bezig met een stijle klim van 400m. We dragen onze hoofdlampen omdat het donker is. Na een uur komen we aan op high camp (4950m), hier slapen ook mensen. Na high camp wordt het langzaamaan licht en kunnen de hoofdlampen weg. De volgende 3 uur klimmen we nog eens 500m. Heel de tijd denken we dat we de pas al zien, maar dan is achter dat punt weer een hoger punt. Rond 9 uur komen we dan aan op de pas (5416 m). We vieren dit met een knuffel, gelach, en twee chocolade repen. Twee mannen zien we zelfs een halve liter bier opentrekken, om te vieren dat ze er zijn. Op de pas is zelfs een tea shop. We maken wat foto's en gaan na iets meer dan een half uur naar beneden toe. De tocht naar beneden duurt lang, is stijl, en de paden liggen vol met stenen. Na 4 uur lopen komen we dan uiteindelijk aan in Muktinath (3800m) waar we slapen.

Dag 12: We ontbijten weer redelijk op tijd en vertrekken vanuit Muktinath naar Jomsom (2750m). We hebben vannacht allebei heerlijk geslapen. Deze kant van het Annapurna circuit is veel droger en er ligt veel zand. Wij vonden het wat minder mooi allemaal. De volgende dag pakken we daarom ook de bus naar een plekje dat lager ligt, waar we nog een hiketocht kunnen doen tussen meer bebossing.

Dag 13: Vanuit Jomsom pakken we de bus naar Tatopani (1050m), een rit van 35km waar we door de slechte weg 5 uur over doen. Als we uit het raam kijken zijn we blij dat we dit niet zijn gaan hiken. De weg is een lange zandweg met gaten, verder is de natuur ook niet heel bijzonder. We lunchen in Tatopani en maken alvast een begin aan de volgende hiketocht. We lopen intotaal 2 uur en verblijven in een homestay (1800m) waar we vriendelijk ontvangen worden door een jongetje van 8 die erg goed Engels spreekt voor zijn leeftijd. Zijn moeder staat in de keuken en zijn vader doet wat klusjes thuis en dat jongetje is eigenlijk onze gastheer. Hij is de enige in het gezin die goed engels spreekt.

Dag 14: We gaan vandaag naar Gorehpani (2850m). Het begin gaat nog erg vlot en we hebben er veel zin. Maar later op de dag zijn we eigenlijk klaar met het wandelen en zijn we blij als we in Gorehpani zijn en een guesthouse hebben gevonden. 

Dag 15: We staan om 4:45 op om nog voor het ontbijt 3000 trapredes omhoog naar een uitzichtpunt te gaan. Net voor zonsopgang zijn we er, maar helaas is het erg bewolkt en zien we alleen in de verte wat toppen van bergen met sneeuw. Vanuit Gorehpani gaan we naar Nayapul (1000m). Deze weg bestaat uit heel veel trappen, wat heel pijnlijk wordt voor onze enkels en knieën na een aantal uur.

We besluiten halverwege te lunchen in Hille (1400m). We hebben al 5 uur gelopen en bestellen allebij een dal baht, die we in een record tijd opeten. Bij het tweede bord eten zeggen we pas weer wat tegen elkaar als Talitha zegt: 'zo we hadden echt honger hé'. We zijn op dit moment best wel klaar met het lopen en gaan zijn van plan op zoek te gaan naar een jeep of bus die ons naar Pokhara kan brengen (waar we verbleven voor onze bergtocht). De serveerster in het restaurant vraagt waar we naartoe gaan en vertelt ons dat ze de lokale bus kan bellen die ons helemaal naar Pokhara kan brengen. Wanneer we dit horen zijn we opgelucht, we hadden echt geen zin meer om nog te hiken en hadden inmiddels allemaal pijntjes. De serveerster laat weten wanneer de bus er is aan het einde van de dag arriveren we in Pokhara. 
Bijna alle toeristen nemen de duurdere jeeps i.p.v. de bus, daarom delen we de bus voornamelijk met locals. Na 30 minuten stappen er 4 mensen in die een grote kast meenemen in de bus, die dus midden in het gangpad staat. Als we een teken van verbazing zoeken in het gezicht van de rest van de locals blijkt dit de normaalste zaak van de wereld te zijn hier.
Deze nacht slapen we nog in het hostel waar we eerst verbleven, ook omdat onze spullen er staan. De volgende twee nachten verblijven we in een hotel met een groot bed, ontbijt buffet en een warme douche (wat inmiddels een luxe ervaring voor ons is geworden).